Vind je me irritant? Ben ik dom? Praat ik teveel? Of ben ik juist heel stil? Ben je nu boos? Vragen die zo ineens in mij opkomen, als ik met iemand praat die ik niet zo goed ken. Dit kan me zowel online als in het echte leven gebeuren. Mijn sociale leven is mijn zwakke kant, en daar voel ik me erg onzeker over. Ik heb sociale angst ontwikkeld die versterkt is door een aantal negatieve ervaringen, ik denk ook ontstaan. Op een slechte dag is het gaan naar de winkel al een uitdaging, en elk contact voelt lastig. Gelukkig is dit gaandeweg de tijd vordert een stuk minder geworden, en bijna niemand weet dat ik last heb van deze spanningen, omdat het niet aan me te merken of te zien is. Ik word vaker dan eens omschreven als bijzonder extravert, spontaan en praat makkelijk. Ook werd de sociale druk op mij verergert door de medicijnen die ik gebruikte, dit was antidepressiva, die ik eigenlijk, achteraf gezien, niet nodig had op dat moment, maar er wel enorm verslaafd aan bleek te raken. Als ik een klik met iemand heb, of ik ken iemand goed, dan heb ik geen sociale angst, maar voel ik me vrij om me te uiten. Vaak, als ik twijfel aan of iemand me wel leuk vind, twijfel ik aan mezelf, vooral aan mezelf, ga ik dan na wat ik heb gezegd, of juist niet, en hoe ik dat anders had kunnen doen, of hoe bijvoorbeeld iemand anders dit had gedaan.
Ik merk dat als je sociale angst hebt, in wat voor een vorm dan ook, je steeds opnieuw bevestiging nodig hebt, over dat je écht niet iets verkeerd hebt gezegd of gedaan. Als iemand je hierin bevestigd, en zou zeggen: "nee hoor, je hebt niks verkeerds gezegd", dan voel je je even zeker van jezelf, en de keer daarop, begint de hele riedel weer opnieuw.
Mijn constante vragen en gezeur hebben als gevolg dat ik niks meer vraag of durf te zeggen, en daardoor zet paniek in mijn hoofd vaak door, dit geldt trouwens ook voor andere vlakken in mijn leven, niet alleen sociaal gezien. Ik kan dan volledig van de kaart raken, en weet uiteindelijk vaak niet eens meer waar het nou precies om draaide, omdat ik er zoveel bij heb gehaald in mijn hoofd.
Het zou beter gaan als je op zo'n moment vertrouwen hebt. Vertrouwen in jezelf, natuurlijk, dat je geen rare dingen doet of zegt. Vertrouw erop dat iemand zelf zegt wanneer hij of zij het als onaangenaam ervaart met jou. Maar, ik weet als geen ander, hoe en waar haal je dit vertrouwen in godsnaam vandaan?!
Liefs, Romy
Reactie schrijven