Ik vind het heel vervelend dat ik zo onzeker ben. Als ik terugdenk aan bepaalde situaties, schaam ik me vaak kapot, achteraf. Waarom zei ik dit, waarom deed ik dat? Waarom kan ik niet gewoon eens mijn mond houden? En dan ook nog zenuwen om te spreken voor veel mensen. Ik hoop niet dat mensen zien hoe ik me voel. Ik wil wel door de grond zakken, terwijl ik het heel leuk vind om met iedereen te praten en mensen te ontmoeten. Ik ben zenuwachtig en onzeker.
Hierboven is zomaar een idee uit mijn gedachten. Ik worstel geregeld met mijn zelfbeeld als ik even niet lekker in mijn vel zit. De ene keer is dit vele malen erger aanwezig dan de andere. Vaak kan ik uren nadenken over gênante momenten die ik heb meegemaakt, en w Ik maak het soms groter dan het is, maar voor mij voelt het vaak ook heel groot, en daardoor voel ik me dan extra stom.
Onzekerheid kan op veel verschillende manieren naar buiten komen en over van alles gaan. Onzekerheid is niet zeker zijn van jezelf en twijfelen aan je eigen kunnen. Je weet niet of je een goede keuze maakt en staat niet met beide benen achter wat je doet. Omdat je niet zeker bent, voel je je kwetsbaar. En zo kun je je bang en gestrest voelen. Onzekerheid kost veel energie, en geeft je een negatief gevoel.
Onzekerheid is er natuurlijk in verschillende gradaties. Iedereen is wel eens onzeker, we weten gewoon niet alles zeker en worden ook wel eens in onzekerheid gebracht. Soms twijfel je aan iets, of je iets goed hebt aangepakt, dat hoort er nou eenmaal bij. Ik worstel dagelijks met overmatig veel onzekere gevoelen. Ik haatte mezelf er vroeger om. Dat had natuurlijk meer oorzaken, maar die onzekerheid altijd: vreselijk. Het nam alles in beslag en hield me de hele dag (en nacht) bezig.
Vooral onzeker ben ik, over wat anderen van me denken. Dit klinkt misschien bekend en komt ook veel voor. Dat is erg belangrijk voor mij, en ik denk veel na over hoe anderen mij zouden zien of wat ze van me zouden vinden. Ik vind het ook altijd verschrikkelijk als iemand een negatief oordeel over mij heeft. Juist, omdat ik me onzeker voel, en dan maar wat doe, voel ik me onwijs kwetsbaar. Geeft er dan iemand commentaar op mij, dan komt dat extra hard aan, want ik ben er al onzeker over.
Ook was eerder ik onzeker over wat ik zélf voelde. Is wat ik voel wel normaal? Hoe moet ik ermee omgaan? Ik kan nog altijd uren piekeren over hoe ik me eigenlijk zou moeten voelen. Ik heb tegen mijn zin in allerlei manieren om hiermee om te gaan, en een daarvan is het hebben van eetbuien, letterlijk de spanning wegeten. Een oplossing die mij voor eventjes zekerheid geeft, en rust en orde schept in de chaos in mijn hoofd, maar helaas ook een oplossing die mij op den duur alleen maar meer onzekerheid brengt.
Zekerheid heb je maar heel zelden over dingen in het leven. Wel kun je leren meer vertrouwen te ontwikkelen. Je groeit, door bijvoorbeeld hulp of goede ervaringen. Geslaagde en niet geslaagde pogingen maken je sterker en hier leer je van, of je nou wilt of niet. Ik heb veel gesprekken gevoerd in mijn leven, en verdiep me in mezelf.
Sta stil bij iets, of zet door. Ik doe zelfkennis op en dat heeft me een beetje zekerheid en wat acceptatie gegeven. Beetje bij beetje leer ik mezelf begrijpen.
Als ik me stoor aan mijn eigen onzekerheid, kom ik verder en verder van mijn zelfacceptatie af te staan. Door te "onderzoeken" (klinkt zo suf) waar ik onzeker over ben, en waarom, twijfel ik al veel minder aan mezelf. De keuzes die ik maak, werden keuzes waar ik meer achter stond dan eerst. Ik maakte een keuze omdat het dicht bij mezelf stond, en ik het een goed idee vond. Ik luister meer naar mijn eigen gevoel, en soms weet ik dan wat goed voor mij voelt en wat niet.
Ik begon te wennen aan mijn lichaam na mijn eetstoornis, zwangerschap en bevalling, en probeerde stapje voor stapje wat dingen te doen waardoor ik lekkerder in mijn vel kwam te zitten. Het gaat nog niet super, en ik zit nog in de progressie-fase, zoals ik dat noem, maar door stapjes te blijven zetten en de tijd wonden te laten helen (letterlijk), kun je echt ver komen.
Als je aandacht aan jezelf besteed, jezelf verzorgt, van binnen en van buiten, krijg je vaak meer rust. Ook krijg ik zelf een beter beeld van mezelf. Goed voor jezelf zorgen is werken aan een positief zelfbeeld, en blijft altijd belangrijk. Het helpt je lekkerder in je vel te komen.
Ik ben verreweg van 100 procent zeker van wat ik doe, zeg en aantrek, maar ik accepteer het gewoon. Je mag ook best onzeker zijn, dat hoort er ook bij. Als ik onzeker ben, ga ik niet uren piekeren of word ik boos op mezelf. Ik ben vooral onzeker als ik oververmoeid ben of veel stress heb. Ik voel me dan kwetsbaar en dit uit zich in onzekerheid. Maar ik besef me ook heel erg goed dat dit een momentopname is. Soms voel je je zo, soms niet. Je mag ook vertrouwen hebben en zeggen dat het niet erg is wat je doet of zegt. Onzeker zijn hoort erbij!
Liefs,
Romy
Reactie schrijven