De realiteit van herstellen...

Hoe voelt herstel?

Romy Hazeleger

 

Eigenlijk is ziek zijn heel makkelijk. Je bevindt je dan zo in de eetstoornis, dat is dan normaal geworden voor je. Eetbuien heb je gewoon, en je kan er niks aan doen. Althans, zo voelt dat. 

Meestal kom je op een bepaald punt waar je hulp moet gaan zoeken, of zelf wil gaan zoeken. Met een eetstoornis samenleven, is namelijk geen echt leven. Toch kom je er vaak pas achter hoe zwaar het is om te herstellen, als je er mee aan de slag gaat. Dan pas wordt je geconfronteerd met hoe moeilijk een eetstoornis is. Hoe ziet herstellen er eigenlijk uit in de realiteit?

Allereerst heb je er bijna altijd hulp bij nodig. Mensen vinden het vaak heel eng om hulp te zoeken voor hun eetstoornis, omdat het verandering met zich mee zal brengen. Het kan zijn dat je wel wil, maar je leventje niet op durft te geven met een eetstoornis. Het kan voelen dat je een eetstoornis bént, in plaat van hebt. Wie ben je dan zonder die eetstoornis?

De lastige keuze die je moet maken als je ziek bent, is de keuze om te herstellen. De hele dag door zal je bewuste keuzes moeten maken, want je eetstoornis zal altijd de overhand willen nemen, zeker in het prille begin. Je bent gewend om te denken vanuit je eetstoornis. Je handelt vaak niet meer vanuit jezelf, je normale zelf. Diep van binnen weet je wat normaal is, maar je gevoel zegt iets heel anders. Als je een eetstoornis hebt, luister je vaak niet naar wat je verstand zegt over eten. 

Een eetstoornis is geen lolletje, geen spel. Het is een serieuze, dodelijke kwaal. Een eetstoornis berooft je van zoveel dingen in het leven, en zolang je erin blijft hangen en niet wil herstellen, zal het je van het leven beroven. Je bent niet oneindige onoverwinnelijk. We denken allemaal "dat overkomt mij niet". Het zal ons allemaal overkomen als we er niet voor kiezen om te vechten. De een overkomt het sneller dan een ander.

Herstellen zal soms vreselijk voelen. Je wil en kan niet meer. Toch weet je diep van binnen dondersgoed dat het de juiste keuze is. Dit kan leiden tot frustratie, vreselijk veel frustratie. Je wil wel, maar het voelt niet goed. Kiezen voor herstel is kiezen voor een werkend hart, gezonde botten en glanzende haren. Het is kiezen voor uitjes met damilie, uit eten gaan, samen een ijsje eten en pizza bestellen. Herstel leidt tot gezellige avonden met geliefden en vrienden. Kiezen om te herstellen is kiezen voor een toekomst!

 

Herstel betekent niet dat je weer direct normaal eet, van de een op de andere dag. Het is ook niet zo dat je morgen weer direct blij bent met jezelf. Het betekent keihard werken, 24 uur per dag. Het betekent elke keer weer vallen en opnieuw opstaan, stilstaan bij je emoties en wat je oelt. Onderzoek waar je bang voor bent, waarom je dat bent en wat je er aan gaat doen. Vraag om hulp als je er zelf niet meer uitkomt. 

Herstellen kan voelen alsof je zwak bent, omdat je mild moet worden naar jezelf. Je bent keihard geweest naar jezelf en hebt jezelf in je eetstoornis afgestraft. Nu is het ineens de bedoeling dat je lief wordt voor jezelf en je lichaam. Je krijgt misschien verwarrende gedachtes alsof je slap bent, en de controle laat varen, dat zijn leugens, en die gedachtes zijn slechts gedachtes, ze gebeuren niet echt. 

Het kan je moedeloos maken dat herstellen helemaal niet makkelijk is. Het is geen kwestie van gewoon weer normaal gaan eten. Het is vechten tegen jezelf, je eigen gedachtes, je gevoelens en negeren van angsten en verlangens. De eetstoornis gaat tegen je schreeuwen, maar hoe harder jij vecht, hoe minder dat zal worden. De strijd is vaak niet van buiten te zien, en dat is moeilijk, want het is dan erg eenzaam. 

Oké: dus ondanks dat er níks leuks aan herstel lijkt te zijn, zal dat het uiteindelijk wel waard zijn. Je hebt slechte dagen, en ik hoop dat je dan de kracht vindt om door te gaan. Herstel is zeker mogelijk. Er is meer dan een eetstoornis in het leven. Ik hoop dat je gelooft dat ook jíj beter bent dan je eetstoornis. En vooral: je verdient beter dan je eetstoornis! Je bent het meer dan waard.

En bedenk: iedereen heeft mindere dagen. Iedereen denkt wel eens negatief over zichzelf, en weet het soms even niet. Maar, wees je er van bewust dat dit slechts een momentje is, een vluchtige gedachte en vertrouw erop dat dat gewoon weer over gaat. Eten zou je niet ongelukkig moeten maken. Niet elke maaltijd hoeft een feest te zijn, je kan er prima neutraal over zijn. Volg je persoonlijke smaak, en sommige producten bevatten ook gewoon stofjes waar je gelukkig van wordt! ;)

 

Ga ervoor!

 

Liefs,

Romy